Medio september werd ik uitgenodigd door twee klanten van mij om samen met hen en nog twee vrienden te gaan trailrunnen in Houffalize in België. Voor de mensen die dit niet weten: trailrunning is hardlopen op onverharde paden zoals bossen, stranden en duinen. Trailrunning is wat technischer en meestal zwaarder dan hardlopen over de verharde weg. Het idee was om een 10 km nighttrail te doen en de volgende ochtend een 17 km trail. Ik vond het een gave uitdaging maar wist ook dat het zwaar zou worden. Maarja, ik ben aan het trainen voor een halve Ironman (triathlon, 2 km zwemmen, 90 km fietsen en 21 km hardlopen) op Mallorca dus dit zou ook moeten kunnen
Zaterdag was het feest van regen Houffalize. Als stoere trailrunners hoort dat er wel bij natuurlijk, dus klagen over regen dat doen we beperkt ;-). De run van zaterdagavond ging aardig, niet helemaal best maar aardig. Ik had niet veel van verwacht, gezien ik de afgelopen weken weinig heb kunnen hardlopen door een blessure aan mijn linkerbeen. Het parcours was één van de zwaarste die ik ooit heb gelopen, daardoor waren mijn benen helemaal verzuurd na afloop. Zie de hoogteverschillen hieronder.
Na de wedstrijd zaterdagavond rond 19:00 uur kwam de vraag in mij op: ‘Is het wel verstandig om morgen ook te gaan lopen?’ Vanaf dat moment startte een discussie in mijn hoofd die duurde tot zondag 11:59, 1 minuut voor de start van 17 km trail.
Wees lief voor jezelf VS “no pain no gain”. Zo ging het de hele tijd door. Wat is eigenlijk lief zijn voor jezelf? Wat is nu verstandig? No pain no gain, was nu aangestuurd door gedachten die allemaal van buiten komen. Je kunt de anderen niet teleurstellen. Je bent aan het trainen voor een Iron man. Stel je niet zo aan. Je hebt bijna 4 uur in de auto gezeten, als je warm bent is de pijn minder. Terwijl aan de andere kant mijn lichaam signalen gaf. Ik had het enorm koud, warm lopen ging niet, mijn benen voelden als beton, tijdens de 10 km trail de dag ervoor kwam ik niet in een flow. De signalen waren zo duidelijk maar de tegenreactie van mijn ego en angsten om niet goed gevonden te worden, waren zo groot dat ik tot op één minuut voor de start nodig had om te besluiten niet deel te nemen. Het is mijn overtuiging nu dat ik mijn ambities zal halen door slimmer te kiezen door naar mijn hart te luisteren en niet door domweg maar hard te blijven buffelen. Ik ga mijn team van begeleiders uitdagen mij de juiste grens te vinden om op een gezonde en wijze manier mijn comfortzone op te rekken en beste uit mezelf te halen en nog meer FutureFit worden met de juiste mindset.