Deel 1: Hoe kunnen we het gedrag van grote groepen mensen verduurzamen?
We moeten als samenleving een transitie maken naar een duurzame samenleving. Het voelt momenteel alsof we niet snel genoeg van richting kunnen veranderen om een duurzame koers te varen.
In mijn boek bespreek ik dit op 3 niveaus. Macro: samenleving, Meso: organisaties, Micro: individu. Idealiter pakken we dit aan op alle drie de niveaus. Gelukkig is micro ook macro als je holistisch en systemisch denkt.
Nu eerst het antwoord op MACRO niveau:
We zijn honderden jaren geleden gestart met het lezen en schrijven (IQ) via ons onderwijssystemen voor grote groepen mensen beschikbaar te maken waardoor grote groepen mensen slimmer zijn geworden. Hierdoor hebben we een grotere beroepsbevolking gecreëerd die hoogwaardig werk kan doen. Veel mensen die slim werk verrichten, dat is veel welvaart.
Hier staan we nu, een samenleving met een hoop welvaart maar met een laag gevoel van welzijn en met veel ongelijkheid. Ongelijkheid was een probleem dat we jaren hebben kunnen negeren maar het begint ons westerse samenleving behoorlijk te destabiliseren en is dus een bedreiging voor iedereen.
Dus als we meer welzijn wensen, gelijkheid voor iedereen en een toekomstbestendige samenleving willen creëren dan moeten we grote groepen mensen toegang geven tot sociaal emotionele ontwikkeling (EQ). Net zoals we eerder hebben gedaan met IQ. Een probleem is dat we als ‘meten is weten’ samenleving nog geen manier hebben gevonden om objectief en dus meetbaar te communiceren over onze sociaal emotionele ontwikkeling, waardoor het vaag blijft en we er collectief te weinig in investeren.
In mijn boek leg ik uit dat onze sociaal emotionele ontwikkeling een sociaal proces is. Omdat het een sociaal proces is kunnen we het meetbaar en toegankelijk gemaakt worden voor iedereen. Dit is noodzakelijk voor het bouwen van toekomstbestendig samenleving.