Durf jij het aan, na 30 jaar een carrière switch te maken?

Rodney Bos (47) was 30 jaar politieman in hart en nieren, toch koos hij voor een ander pad. Rodney geeft ons een inkijkje in het proces dat tot deze keuze geleid heeft.

Tekst: Sylvana Wolven | Fotografie: Steven de Lira

Denk je nu: “Nee, doodeng en zo eenvoudig is dat ook niet”.
Wat nou als wij je gaan vertellen dat jij dat ook zou durven. Dat het wel kan? Als je leert naar je intuïtie te luisteren. Het is niet één stap, maar een proces.
“Naar je intuïtie luisteren, dat klinkt een beetje zweverig”.
Nee hoor, dat is ook iets voor een man die zichzelf typeert als zeer rationeel denkend.

Zijn adviezen:

  • Neem je gevoel serieus. Als er iets knaagt, loop er niet te lang mee door.
  • Kijk naar de feiten.
  • Zoek twee mensen die jou een spiegel voor durven te houden.
  • Neem een beslissing!

“Een goeie mentor geeft eerlijke, ongezouten feedback.”

Op een knisperend koude vrijdagmiddag zitten we aan de keukentafel. Wij zijn in gesprek met Rodney Bos, politieman in hart en nieren. Hij deelt zijn inspirerende verhaal met ons.

Hij durfde zijn gevoelens serieus te nemen. De angst iets kwijt te raken kennen we allemaal. Hij koos die angst onder ogen te komen. En ontdekte een zee aan nieuwe mogelijkheden, ondanks dat hij daarvoor een passie op moest geven.
Rodney heeft na 30 jaar zijn koppelriem ingeleverd en is sinds kort werkzaam bij de ANVS (Autoriteit Nucleaire Veiligheid en Stralingsbescherming).

Is dat niet heel moeilijk, je passie opgeven? Nee, dat is niet moeilijk vertelt Rodney ons. Wij wilden weten wat daar aan vooraf gaat. Word je op een dag wakker en denk je “het is klaar bij de politie, ik ga”? Nou zo rationeel was het ook weer niet. Het blijkt dat hij al jaren van tevoren signalen heeft gehad en dingen heeft geleerd die uiteindelijk leiden tot zo’n life-changing beslissing.
In het geval van Rodney was dat een burn-out aan het begin van zijn carrière. De belangrijkste les die Rodney hieruit leerde: Durf nee te zeggen.

“Okay, mooi, denk je, maar dat is te eenvoudig”.

Klopt. Er was meer. We praten met elkaar over het hebben van verwachtingen en hoe mensen geneigd zijn keuzes te maken op basis van verwachtingen. Je ziet dan niet wat er feitelijk is. Feit is ook dat wat je verwacht en wat er gebeurt meestal niet in elkaars verlengde ligt.

Rodney krijgt anderhalf jaar voor hij de knoop doorhakt, de kans een Management Development traject te volgen. Dat jaar leert hij een andere kant van de organisatie kennen. Hij verwacht op basis van zijn vergrootte kwaliteit een carrièrestap te maken. Wat er gebeurt is dat de politieorganisatie inmiddels diversiteitsbeleid voert, waar Rodney’s profiel niet bij matchte

“Hoe voelde dat?”.

“Het voelde oneerlijk. Het voelde als gebrek aan waardering en erkenning, het deed pijn”, vertelt Rodney. De veranderende bedrijfscultuur maakt dat hij emotioneel afhaakt en dit leidt uiteindelijk tot de rationele beslissing buiten de organisatie te solliciteren.

Wat ons opvalt, is dat in het onderbewuste van deze rationeel denkende man, toch allerlei emotionele processen gaande waren. Er moet meer zijn, dus wij vragen door.
Rodney vertelt ons dat hij twee mensen in zijn leven toeliet die hem geholpen hebben op een andere manier naar de situatie te kijken. Dit waren zijn MD coach en het hoofd van het opleidingsinstituut. Deze twee personen werden zijn mentoren.

Hiermee raken we de essentie van waar wij in geloven.

Om belangrijke keuzes te maken hebben we andere mensen nodig die ons spiegelen.

“Wat deden jouw mentoren anders dan de gemiddelde vriend(in)?” vroegen wij aan Rodney.

Een mentor blijkt:

  • Eerlijke, ongezouten feedback te geven.
  • Niet-vragen te stellen b.v. “wat wil je niet”.
  • Vragen te stellen die eigenlijk een rotgevoel geven.

Wat Rodney ons ook verteld is: Zonder pijn geen groei!
Wij vragen hem of hij ook een prijs heeft moeten betalen voor zijn keuze? Jazeker. Rodney mist de actie als hij nu op TV de politie op ziet treden bij b.v. de corona rellen. Maar verder is er alleen maar winst. Met oud-collega’s onderhoudt hij waardevolle contacten en op zijn nieuwe werkplek wordt hij uitgedaagd. Ook voor zijn gezin heeft het alleen maar positieve effecten gehad.

Rodney: “Ik leer veel nieuwe dingen, ik krijg weer waardering voor wat ik doe en ik word serieus genomen.”

Hoe je roots je hebben gevormd

Hoe je roots je hebben gevormd

Voor mijn boek ‘Everyone is a mentor’ heb ik jaren geïnvesteerd om beter te leren doorvoelen wat de invloed van mijn opvoeding en het geboren worden op Curaçao is op mijn gedrag en mijn meerwaarde is voor anderen.

boekpresentatie Curaçao

boekpresentatie Curaçao

Ik ben supertrots dat ik mijn boek Everyone is a mentor nu ook kan lanceren op mijn geboorteeiland, Curaçao!

The power of creation

The power of creation

The power of creation Tijdens Rotterdam Street Culture Week kun je van 3 t/m 11 september, met een...